____________________________________________________________________________________________________________________
............................................................... *ειδήσεις * νέα * ρεπορτάζ *έρευνα σύγχρονων κοινωνικοπολιτικών ζητημάτων *
___________________________________________________________________________________________________________________

Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει.

Bertolt Brecht, 1898-1956, Γερμανός συγγραφέας

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2016

Αφοί Λαμπρόπουλοι, "διαλέγουμε πριν από εσάς για εσάς"

ΑΡΚΑΔΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ


Προσχολιασμός. Είναι γνωστό ανά τους αιώνες πως το απαραίτητο συστατικό της επιτυχίας ή και της Λευτεριάς ακόμη, δεν είναι οι γνώσεις ή ακόμη και η οικονομική ρευστότητα, μα, το πάθος και η θέληση για επιτυχία των στόχων. 
Η Κοντοβάζαινα, το χωριό μας, οφείλει πάρα πολλά στηνοικογένεια Λαμπρόπουλου. Μεταξύ των άλλων το υδραγωγείο, την παιδική χαρά και πολλές άλλες εμφανείς ή/και αφανείς προσφορές. 
"Μήτρα" εμπορίου, τέχνης, πολιτικών και πολιτιστικών, δωρητών, και ευεργετών η οικογένεια Λαμπρόπουλου, πρόσφερε ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ, όχι μόνο στην τοπική κοινωνία, αλλά ΣΕ ΟΛΟ τον Ελληνισμό !

Για την συρραφή των στοιχείων Γιώργος Θ. Κανελλάκης

Εκπτώσεις στον "Λαμπρόπουλο" 

Το 1898 ο Ξενοφών Λαμπρόπουλος αφήνει την πολυμελή οικογένειά του στην Κοντοβάζαινα -στην ορεινή Αρκαδία- και κατεβαίνει στην Αθήνα για να βρει την τύχη του. Προκειμένου να μπορέσει να επιβιώσει κάνει τον πλανόδιο πωλητή στο κέντρο της μικρής τότε Αθήνας. Με ένα μικρό καρότσι ανεβοκατεβαίνει την οδό Αιόλου. Ο Ξενοφών Λαμπρόπουλος γίνεται γρήγορα γνωστός και συμπαθής στους Αθηναίους. Η εργατικότητα του τον κάνει να δημιουργήσει μικρό κομπόδεμα και έτσι να ιδρύσει την πρώτη του, στεγασμένη αυτή τη φορά, επιχείρηση. Το 1901 βρίσκει ένα μικρό κατάστημα στα Χαυτεία στην διασταύρωση τηςΑιόλου με την Σταδίου. Το κατάστημα Λαμπρόπουλου πουλάει όλα τα ανδρικά είδη και νεωτερισμούς της εποχής. Η επιχείρηση πάει γρήγορα καλά και πλέον τα επιπλέον εργατικά χέρια είναι αναγκαία για το μαγαζί. Τότε τα τέσσερα από τα επτά αδέλφια τού έρχονται και αυτά στην πρωτεύουσα και μπαίνουν στην επιχείρηση που πλέον καλείται «Αφοι Λαμπρόπουλοι». Το κατάστημα πιάνει το σφυγμό της εποχής τού κερδίζοντας διαρκώς την αγορά της Αθήνας. Οι καλές δουλείες του δίνουν την ευκαιρία να επεκτείνεται και να μεγαλώνει την εμπορική του δύναμη. Το 1927 το κατάστημα «Αφοι Λαμπρόπουλοι» γίνεται ανώνυμη εταιρεία αν και η εισαγωγή του στο Χρηματιστήριο θα γίνει μετά από 40 χρόνια.


Ο πόλεμος και η κατοχή δεν το καθηλώνουν. Σε διαφημίσεις του 1950 εμφανίζεται έτοιμο να κερδίσει την εμπιστοσύνη του καταναλωτή και να προσφέρει όλα αυτά που μέχρι τότε είχε στερήσει ο πόλεμος. Η δεκαετία του `60 - `70 χαρακτηρίζονται οι πιο αναπτυξιακές για τον «Λαμπρόπουλο». Η γωνία της Αιόλου με την Λυκούργου και την Σταδίου ταυτίζεται με το κατάστημα. Γίνεται τόπος συνάντησης («στου Λαμπρόπουλου»), αλλά και ορόσημο για την έναρξη των Χριστουγέννων, των αποκριών και των εκπτώσεων! Δεν ήταν λίγοι οι Αθηναίοι που για πολλά χρόνια κατέβαιναν απλά για να θαυμάσουν τις βιτρίνες του Λαμπρόπουλου, να δουν τις τιμές και κυρίως «όλα τα νέα ευρωπαϊκά μοντέλα».

Το κατάστημα του Λαμπρόπουλου (μαζί φυσικά με το Μινιόν και την Αθηναία) είχε κατορθώσει να φέρνει κάθε νέο για την ευρωπαϊκή αγορά στην Ελλάδα. Ακριβά υφάσματα, σύνολα από ξένους σχεδιαστές και κάθε τι που χαρακτηρίζονταν ποιοτικά αναβαθμισμένο για την εποχή του κλείστηκε στο σλόγκαν του καταστήματος«Διαλέγουμε πριν από εσάς για εσάς». Για πρώτη φορά το 1991 εισάγει την λογική του shops in a shopστην Ελληνική αγορά. Όταν η έννοια του πολυκαταστήματος ήταν ακόμα σε πρώιμο στάδιο. Στα τέλη του `90 η ιστορική επιχείρηση «Αφοι Λαμπρόπουλοι» περνάει στον Όμιλο Παπαέλληνα. Στα σχέδια περιλαμβάνεται και η ανακαίνιση του πολυκαταστήματος. Το 2001 η γωνία της Αιόλου υποδέχεται με αέρα νέας εποχής το Notos Galleries Λαμπρόπουλος. (σ.σ. εδώ η πράξη της επιτροπής ανταγωνισμού) Οι επιχειρηματικές διαφωνίες οδηγούν την οικογένεια Λαμπρόπουλου να αποχωρήσει τελικά από το σχήμα. Κάτι που πλέον έχει αποτυπωθεί στο όνομα του καταστήματος. Αν και σήμερα η γωνία της Αιόλου στα Χαυτεία είναι με άλλο εμπορικό όνομα (Notos Galleries), ωστόσο το κατάστημα «Αφοι Λαμπρόπουλοι» έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εμπορική ιστορία της Αθήνας. Είναι συνδεδεμένο με την πορεία της ανάπτυξης και της πτώσης της αγοράς γύρω από την Ομόνοια, αλλά και με πολλές αναμνήσεις για τους μεγαλύτερους σε ηλικία.

ΠΗΓΗ



Αξίζει να προστεθεί και να τονισθεί πως ενόσω η επιχείρηση απαρτιζόταν από τα αδέλφια Λαμπρόπουλου -που σταδιακά εισήλθαν στην επιχείρηση και ήσαν ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ κάτοχοι πενιχρών κεφαλαίων-, στο σύνολό τους ήσαν ΟΛΟΙ χωρίς ουσιαστική επαγγελματική εμπειρία και μόρφωση, ενώ, το εμπορικό τους δαιμόνιο και το πάθος τους ήταν οι παράμετροι που τους μετέτρεψαν σε τιτάνες του εμπορίου και σημείο αναφοράς στην Αθήνα (κάνοντας δεδομένο το "ραντεβού στον Λαμπρόπουλο" στα χείλη όσων ήθελαν από διαφορετικά σημεία της πόλης να συναντηθούν).
«Το κέρδος εν τη καταναλώσει» και «Τιμαί Ορισμέναι» είναι μερικά από τα εμβλήματα της νέας -του τότε- εταιρείας, που καθίσταται σταθερή εμπορική αξία στο κέντρο της Αθήνας. Το γεγονός αυτό αποτελεί και την αφορμή για την ίδρυση του καταστήματος στη συμβολή των οδών Αιόλου και Σοφοκλέους, που για την εποχή θεωρήθηκε επαγγελματικός άθλος, ενώ στα 1979, οι Αφοι Λαμπρόπουλοι ανοίγουν νέο κατάστημα στον Πειραιά. 



Είχαν μείνει όμως μόνο στο αυτού καθ΄ εαυτού εμπόριο ; Όχι καθώς μια ακόμη από τις μεγάλες τους πρωτοποριακές επιτυχίες ήταν και η δημιουργία δισκογραφικής εταιρείας "Columbia - Αφοί Λαμπρόπουλοι". Και αυτό το έκαναν προπολεμικά, δηλαδή σε μια περίοδο όπου η κατήφεια, ο πεσιμισμός και η ταλαιπωρία κυριαρχούσαν στον κόσμο. Όχι όμως στους Λαμπροπουλαίους ! Εταιρεία που πωλήθηκε το 1969 στην ΕΜΙ.

Εδώ παρατίθεται άλλη μια έντονη αναφορά για την οικογένεια Λαμπρόπουλου :

1927, πρώτος σταθμός
Απόδειξη της (σ.σ. κατοπινής)εμπορικής ευμάρειας της οικογένειας Λαμπρόπουλου αποτελεί το γεγονός ότι το 1927 η ομόρρυθμος εταιρεία μετατρέπεται σε ανώνυμη εταιρεία.Μια εταιρεία καθαρά οικογενειακή, η οποία περνάει την πρώτη κρίση της την περίοδο του εμφυλίου πολέμου, όταν το κατάστημα και οι αποθήκες λεηλατούνται. Δεν άργησε όμως να ανασυγκροτηθεί, βοηθούμενη από τη βιομηχανία της εποχής. 
Το 1967 η εταιρεία, από τις πρώτες επιχειρήσεις του εμπορικού κλάδου, εισάγεται στο Χρηματιστήριο.

Εν τω μεταξύ η εταιρεία, πριν ακόμη από τον πόλεμο, κατόρθωσε να δημιουργήσει ένα ακόμη πολυκατάστημα στη Θεσσαλονίκη, ενώ στα τέλη της δεκαετίας του 1960 ανοίγει άλλα δύο καταστήματα στο κέντρο της Αθήνας και στις αρχές της δεκαετίας του 1970 δημιουργείται το κατάστημα του Πειραιά. 
Την ίδια περίοδο η διοίκηση της εταιρείας περνάει στα χέρια της δεύτερης γενιάς. Και το «τιμόνι» αναλαμβάνουν οι Π. Ξ. Λαμπρόπουλος και Π. Β. Λαμπρόπουλος, αφού διαθέτουν και οι δύο ποσοστό μετοχών που πλησιάζει το 50%. Στα τέλη όμως του 1980 το ελληνικό εμπόριο αλλάζει. Η εταιρεία Αφοί Λαμπρόπουλοι ΑΒΕΕ νιώθει ήδη τους κλυδωνισμούς των αλλαγών. Η πορεία της είναι πολύ κακή. 

ΠΗΓΗ

Δεν είναι λίγες οι αναφορές ανθρώπων που έζησαν ή και που εργάστηκαν στις τάξεις της Αφοί Λαμπρόπουλοι Α.Ε." όπως η κατωτέρω :

"Mεγαλώνοντας (όχι πολύ) έπρεπε να εργαστώ και ένας γείτονας που είχε άκρες στον Λαμπρόπουλο με πήγε για δουλειά.
Μικροκαμωμένος και με αποδεκτή μούρη όπως έλεγαν... ο υπεύθυνος του κατ/τος μου βρήκε αμέσως θέση...Συνοδός καμπίνας..... "1ος όροφος παιδικά...2ος γυναικεία..." και πήγαινε λέγοντας .
Ενδιάμεσα ψέκασμα την καμπίνα με άνθη λεμονιάς...."
ΠΗΓΗ

Επιστρέφοντας στο θέμα της Columbia και ειδικότερα για την περίοδο όπου ηγέτης της ήταν ο Τάκης Λάμπρόπουλος, κατατίθεται η εξής μαρτυρία που περιγράφει ξεκάθαρα το πόσες μέρες δόξας που διατηρούνται μέχρι και σήμερα κατεγράφησαν στην Ελληνική δισκογραφία:

Columbia - Αφοί Λαμπρόπουλοι

1962 Θεμέλιος λίθος των νέων studios της Columbia.
Τάκης Λαμπρόπουλος, Μίνως Μάτσας, Γιάννης Παπαϊωάννου, κ.α.

" Ο Τάκης Β.(Βασιλείου) Λαμπρόπουλος είναι αποδεδειγμένα το λαμπρό μυαλό της δισκογραφίας.Παραλαμβάνει την εταιρία το 1958, όταν η μεγάλη γενιά των Λαμπροπουλαίων, του πατέρα του και των θείων του, παραδίδουν τη σκυτάλη των επιχειρήσεών τους, ΑΒΕΕ Αφοι Λαμπρόπουλοι, στα παιδιά τους (που όλα τα ξαδέλφια τα λένε Τάκη !!! και τον ένα Χρήστο). Ο Τάκης Β. αναλαμβάνει τη φωνογραφική επιχείρηση Columbia, 28 ετών, διαδεχόμενος τον θείο του Θεμιστοκλή Λαμπρόπουλο και τον φωτισμένο Νίκανδρο Μηλιόπουλο, τον παραγωγό όλων των θρυλικών "ιερών τεράτων" της περιόδου '30-'60. 
 

Έχει όραμα για την "αναβάθμισή" της και την "επανάσταση" στην ελληνική δισκογραφία. Μαζεύει κοντά του όλους τους ποιητές, τους νέους μουσικούς (Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, Ξαρχάκο κ.α), όρισε το Μανώλη Χιώτη συντονιστή και διευθυντή των ηχογραφήσεων, ανακαλύπτει νέες φωνές (Μοσχολιού, Αγγελόπουλο, Διονυσίου, Λύδια, Φαραντούρη, Ξυλούρη....). Βάζει στη δισκογραφία ηθοποιούς (Βουγιουκλάκη, Λαμπέτη, Χορν, Μελίνα. Εβγαλε τον "Καραγκιόζη" σε δίσκους (με τον Σπαθάρη, που "σκίσανε" σε πωλήσεις). Καθιέρωσε τις πρώτες λαϊκές συναυλίες (ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ). Άλλαξε την αισθητική των εξωφύλλων δίσκων καθιερώνοντας το εικαστικό εξώφυλλο, με έργα μεγάλων ζωγράφων (Τσαρούχη, Μόραλη, Εγγονόπουλο, Μποστ, Αργυράκη...). Καθιέρωσε-επέβαλε τα ημίωρα των δισκογραφικών εταιριών στο ραδιόφωνο (έβαλε για σήμα της Columbia το ταξίμι της "Συννεφιασμένης Κυριακής" του Τσιτσάνη). Ηχογράφησε θεατρικές παραστάσεις. Επέβαλε τη σειρά ΠΡΩΤΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ σε όλους τους συνθέτες (διαφυλάσσοντας το κύρος και το μεγαλείο των πρώτων εκτελέσεων). Επαναφέρει στο προσκήνιο το "ρεμπέτικο" τραγούδι (με τους Μπιθικώτση, Π. Πάνου, Γαβαλά, Λύδια...). 


Ο Τάκης Β. Λαμπρόπουλος όλα εκείνα τα χρόνια, ήταν ο αφανής εμπνευστής και σκηνοθέτης όλης της χρυσής εποχής του γνήσιου και καλού τραγουδιού της ελληνικής δισκογραφίας. Οι αντίπαλες εταιρίες αυτόν συναγωνίζονταν! Χάραξε νέους δρόμους στη βιομηχανία δίσκου. Ο Λαμπρόπουλος, αν πάντα χαμηλών τόνων, λέγεται πως ποτέ δεν φώναξε (!), ήταν σκληρός επιχειρηματίας, όσο και εμπνευσμένος. Γνήσιος, σεμνός, γοητευτικός. Ενας αριστοκράτης που αγαπούσε με πάθος το λαϊκό τραγούδι (μόνιμος θαμώνας στα μαγαζιά των καλλιτεχνών του, παλιών και νέων). Ο αναμορφωτής του ελληνικού τραγουδιού. Ο δημιουργός του μοναδικού θρυλικού κεφαλαίου στον πολιτισμό της σύγχρονης Ελλάδας, της Columbia. Τον ευχαριστούμε ! 
(Τα στοιχεία που παραθέτω, είναι από το βιβλίο-λεύκωμα: ΤΑΚΗΣ ΠΑΝΑΝΙΔΗΣ "ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΦΩΤΟΜΑΡΤΥΡΑΣ", ΤΑ ΘΡΥΛΙΚΑ ΤΟΥ '60-'65 (Το ελληνικό τραγούδι μέσα από 500 μοναδικές φωτογραφίες με τα ιστορικά τους). Εκδόσεις ΝΤΕΦΙ, 2004)

ΠΗΓΗ

Ερχόμενοι στο "σήμερα" και στο πρόσφατο παρελθόν κατατίθενται τα εξής :


Ο Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος, του Χρήστου και της Ευαγγελίας γεννήθηκε το 1962 στην Αθήνα. Σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Pennsylvania στις Η.Π.Α. και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Διοίκηση Επιχειρήσεων (ΜΒΑ) στο ΜΙΤ στη Βοστόνη. Εργάστηκε για ενάμιση χρόνο στο ναυτιλιακό τμήμα (shipping) της τράπεζαςCitybank στη Νέα Υόρκη και στη συνέχεια εργάστηκε στον ίδιο κλάδο της Citybankστην Ελλάδα. Το 1991, που εξαγοράζεται η εταιρεία ΑΦΟΙ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΙ από τον πατέρα και το θείο του, παραιτήθηκε από τη δουλειά του και δραστηριοποιήθηκε αποκλειστικά στην οικογενειακή επιχείρηση. Ανέλαβε το οικονομικό και διοικητικό κομμάτι και προχώρησε αρκετά πράγματα, φτάνοντας την εταιρεία σε ένα σημείο κερδοφορίας, που να μπορεί να πουληθεί με τις καλύτερες κερδοφόρες προϋποθέσεις. Το 2004 αποφασίζει να δραστηριοποιηθεί μέσα από νέο κύκλο εργασιών, ανοίγοντας μαζί με άλλους Έλληνες επιχειρηματίες του χώρου της ένδυσης τα ΑΤΤΙΚΑ ΠΟΛΥΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ Α.Ε., στο κέντρο της Αθήνας.
Οι ρίζες της οικογένειας προέρχονται από την Αρκαδία. Ο παππούς και συνονόματος του βιογραφούμενου, Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος, γεννήθηκε στην Κοντοβάζαινα Αρκαδίας και είχε έξι αδέλφια, τον Ξενοφώντα, το Βασίλη, το Δημήτρη, το Θεμιστοκλή, το Θοδωράκη και την Ελένη. Η Ελένη είναι η μητέρα του πρώην υπουργού Γιάννη Βαρβιτσιώτη.



Ο Θεμιστοκλής και ο Δημήτρης έχουν δημιουργήσει δυο ιδρύματα: το Ίδρυμα Θεμιστοκλή Λαμπρόπουλου και το Ίδρυμα Δημήτρη & Λευκής Λαμπροπούλου, τα οποία διαθέτουν τα έσοδά τους στον Αντικαρκινικό έρανο, στον Ερυθρό Σταυρό, στο Γηροκομείο κι ένα κομμάτι σε υπαλλήλους της εταιρείας ΑΦΟΙ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΙ, η οποία τώρα έχει μετονομαστεί σε ΝΟΤΟS GALLERIES.
Η εταιρεία ΑΦΟΙ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΙ έχει συμπληρώσει 110 χρόνια ζωής στο χώρο και είχε ιδρυθεί από τα παραπάνω αδέλφια. Η αρχή έγινε όταν ήλθαν στην Αθήνα τα τρία πρώτα αδέλφια, ο Κωνσταντίνος, ο Ξενοφών και ο Βασίλης και εμπορεύονταν διάφορα είδη σε καροτσάκια.
Αγόρασαν στην αρχή ένα μικρό μαγαζί και αργότερα ένα μεγαλύτερο. Συνεχώς προόδευαν και σταδιακά δημιούργησαν το μεγάλο κατάστημα ΑΦΟΙ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΙ στην Ομόνοια και λίγο αργότερα στη Θεσσαλονίκη και στον Πειραιά.



Παράλληλα, είχαν ιδρύσει εργοστάσιο παραγωγής ρούχων στην Αθήνα. Επίσης, είχαν αναλάβει κι ένα μέρος στην παραγωγή της οδοντόκρεμας KOLYNOS, καθώς και στις κρέμες και στους αφρούς ξυρίσματος.
Επίσης είχαν αναπτύξει μεγάλη δραστηριότητα σε καλλυντικά και κολόνιες, όπως η 4711, ενώ αντιπροσώπευαν και τηλεοράσεις, ψυγεία, στερεοφωνικά και ηλεκτρικά είδη, βαλίτσες Samsonite και πολλά άλλα είδη.
Η επιχείρηση πέρασε στη δεύτερη γενιά της οικογένειας και στη συνέχεια έφτασε στην τρίτη γενιά, όπου ουσιαστικά βασικός μέτοχος ήταν ο Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος (βιογραφούμενος).
Το 2000 η εταιρεία πούλησε τα ποσοστά της και μετονομάστηκε σε NOTOS GALLERIES.
Ο παππούς Κωνσταντίνος παντρεύτηκε την Ανθούλα Τσουκαλά κι απέκτησαν δύο παιδιά, το Χρήστο και τον Τάκη. Ήταν άνθρωπος ιδιαίτερα δραστήριος και δημιουργικός. Διακρινόταν για την καλοσύνη, την ευγένεια και τη ζωντάνια του. Ήταν συμπονετικός, όχι μόνο με το οικογενειακό του περιβάλλον, αλλά και με τους ανθρώπους που συνεργαζόταν, κυρίως με τους υπαλλήλους του, τους οποίους προστάτευε και βοηθούσε προσωπικά, καθώς και ο ίδιος γνώριζε πολύ καλά από δύσκολες καταστάσεις. Έφυγε σε ηλικία 70 ετών.
Η σύζυγός του, Ανθούλα Τσουκαλά, γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας και είχε ακόμη τέσσερα αδέλφια: την Τούλα, το Βασίλη, τον Κώστα και την Εριέτα Τσουκαλά, η οποία είναι σύζυγος του Γιάννη Λάτση.
Η οικογένεια Τσουκαλά ήταν από τις πιο εύπορες οικογένειες του Πύργου. Η Ανθούλα είναι σήμερα 94 ετών. Πρόκειται για μια γυναίκα πειθαρχημένη και αυστηρή, ακόμα και με τον εαυτό της. Επίσης είναι πολύ έξυπνη, με μεγάλη ψυχική και πνευματική καλλιέργεια και μόρφωση.
Ο Χρήστος Λαμπρόπουλος, πατέρας του Κωνσταντίνου, γεννήθηκε το 1931 στην Αθήνα. Παρακολούθησε το σχολείο στη Λεόντειο και στη συνέχεια σπούδασε στην Ανωτάτη Εμπορική. Αποφοιτώντας από το πανεπιστήμιο, δραστηριοποιήθηκε ενεργά στο χώρο του εμπορίου μέσα από τις επιχειρήσεις της οικογένειας μαζί με τον αδελφό του και τα δυο ξαδέλφια του.
Επί της εποχής του δραστηριοποιήθηκαν στις διάφορες αντιπροσωπείες που προαναφέρθηκαν. Αντιμετωπίζοντας στην πορεία κάποια προβλήματα λόγω οικογενειακών διαφωνιών στη διοίκηση της εταιρείας, το 1991 εξαγοράζεται η εταιρεία από το Χρήστο και τον αδελφό του Τάκη και τότε ακριβώς μπαίνει στην εταιρεία και ο Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος. Τότε η εταιρεία ανακάμπτει και γνωρίζει ανοδική πορεία και εξέλιξη.
Ο Χρήστος παντρεύτηκε την Ευαγγελία Πάστρα κι απέκτησαν δύο παιδιά, τον Κωνσταντίνο και τη Χριστίνα. Ως άνθρωπος ήταν πολύ δραστήριος, αισιόδοξος και οραματιστής. Διακρινόταν για την ευγένεια και την καλοσύνη του και ειδικά απέναντι στους υπαλλήλους του.
Το όραμά του και οι ιδέες του, που ήταν αρκετά προχωρημένες για την εποχή του, πραγματοποιήθηκαν κυρίως μετά την εξαγορά της εταιρείας το 1991 και την έκαναν μια από τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις στο χώρο.
Οι σχέσεις του με τα παιδιά του στηρίζονταν σε δημοκρατικές βάσεις. Τα άφηνε να έχουν τις δικές του επιλογές, με τις οποίες συμφωνούσε κι ο ίδιος, γιατί και τα δυο παιδιά του κινούνταν πάντα σε λογικά πλαίσια. Έφυγε από τη ζωή το 1993 σε ηλικία 67 ετών.
Η σύντροφος της ζωής του, Ευαγγελία Πάστρα, γεννήθηκε το 1937 στην Καλαμάτα. Είχε ολοκληρώσει το Γυμνάσιο και για αρκετά χρόνια εργάστηκε στο Γ.Ε.Ν. στο γραφείο του Ναυάρχου. Μετά το γάμο της αφοσιώθηκε στην οικογένεια και στα παιδιά της, τα οποία φρόντιζε με ιδιαίτερη αγάπη και στοργή. Είναι άτομο δραστήριο και κινητικό. Βοήθησε για αρκετό διάστημα το σύζυγό της το 1991 που αγόρασαν την εταιρεία και κατά καιρούς, πολλές φορές που χρειάστηκε να είναι παρούσα, το έκανε με πολλή χαρά βοηθώντας και η ίδια στην επιχείρηση.Είναι ιδιαίτερα κοινωνική και αγαπητή στον περίγυρό της.
Ως μητέρα υπήρξε ιδιαίτερα τρυφερή, αλλά και αυστηρή όσον αφορά την ανατροφή των παιδιών της. Φρόντισε να τους μεταδώσει θεμελιώδεις αρχές και αξίες που τα βοήθησαν πολύ στη μετέπειτα ζωή τους.
Ο Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος γεννήθηκε το 1962 στην Αθήνα και αποφοίτησε από το Κολέγιο Αθηνών. Σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Pennsylvania στις Η.Π.Α. και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Διοίκηση Επιχειρήσεων (ΜΒΑ) στο ΜΙΤ στη Βοστόνη.
Εργάστηκε για ενάμιση χρόνο στο ναυτιλιακό τμήμα (shipping) της τράπεζας Citybank στη Νέα Υόρκη και στη συνέχεια εργάστηκε στον ίδιο κλάδο της Citybank στην Ελλάδα.
Το 1991, που εξαγοράζεται η εταιρεία ΑΦΟΙ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΙ από τον πατέρα και το θείο του, παραιτήθηκε από τη δουλειά του και δραστηριοποιήθηκε αποκλειστικά στην οικογενειακή επιχείρηση. Ανέλαβε το οικονομικό και διοικητικό κομμάτι και προχώρησε αρκετά πράγματα, φτάνοντας την εταιρεία σ’ ένα σημείο κερδοφορίας, που να μπορεί να πουληθεί με τις καλύτερες κερδοφόρες προϋποθέσεις.
Το 2004 αποφασίζει να δραστηριοποιηθεί μέσα από νέο κύκλο εργασιών, ανοίγοντας μαζί με άλλους Έλληνες επιχειρηματίες του χώρου της ένδυσης τα ΑΤΤΙΚΑ ΠΟΛΥΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ Α.Ε., στο κέντρο της Αθήνας. Βασικός στόχος είναι η τελειοποίηση των καταστημάτων και η εξέλιξή τους, αλλά και το να αποτελούν πρότυπο σε όλη την Ελλάδα.

ΠΗΓΗ

Στην Φωτογραφεία η πρόσφατη δωρεά παιδικής χαράς του Λαμπροπούλειου Ιδρύματος στο χωριό μας
Εδώ κάποια διαφημιστικά της εταιρείας Αφοί Λαμπρόπουλοι που μας φέρνουν πολλά χρόνια πίσω αναπολώντας ήθη και έθιμα που χάθηκαν στο παρελθόν, αλλά οφείλουμε να κτίσουμε ΞΑΝΑ πάνω σε αυτά το μέλλον.

____________
* από Κοντοβάζαινα Γορτυνίας

Σάββατο 19 Νοεμβρίου 2016

Εύη Τατούλη: Συνεργάσιμοι, τσαμπατζήδες ή τιμωροί σε μία εποχή που η ανθρωπότητα αλλάζει;

  Oμιλία της Εύης Τατούλη στο 1ο Πανελλήνιο Συνέδριο Τεχνολογίας,
       Οικονομίας και Διοίκησης του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου      


*Από την Εύη Τατούλη
Διάβαζα πρόσφατα ένα ιδιαίτερα σημαντικό βιβλίο στην προσπάθεια μου να κατανοήσω πως διαμορφώνεται ο σημερινός κόσμος της επικοινωνίας και των δικτύων σε σχέση με την πολιτική και την οικονομία και βρέθηκα αντιμέτωπη με μια πραγματική αποκάλυψη. Το βιβλίο έχει τίτλο “Συνδεδεμένοι” και αφορά την εκπληκτική δύναμη των κοινωνικών δικτύων και πως αυτά διαμορφώνουν τη ζωή μας. Σε  ένα λοιπόν σημείο του βιβλίου οι συγγραφείς χωρίζουν τους πολίτες σε τρεις ομάδες: τους συνεργάσιμους, τους τσαμπατζήδες και τους τιμωρούς, όπου:
  •      οι συνεργάσιμοι συνδέονται με τους άλλους για να αυξήσουν τα συνολικά οφέλη,
  •      οι τσαμπατζήδες συνδέονται για να απομυζήσουν εκείνους που παράγουν και
  •      οι τιμωροί που συνδέονται για να διώξουν τους τζαμπατζήδες.
Η αποκάλυψη ωστόσο δεν αφορούσε τόσο τις τρεις ομάδες και τους ρόλους τους, όσο το γεγονός ότι συνειδητοποίησα πως οι συνεργάσιμοι, οι τζαμπατζήδες και οι τιμωροί, με αυτά τα χαρακτηριστικά και τις ιδιότητες, βρίσκονται τόσο μέσα στη Βουλή όσο και δίπλα μας, ανάμεσα σε φίλους, συναδέλφους και συγγενείς. Βρισκόμαστε λοιπόν απέναντι σε έναν βαθύ κοινωνικό και πολιτικό πλέγμα με αυτά τα δεδομένα και στην πατρίδα μας. Και καλούμαστε να εμπνεύσουμε τα μέλη του σε ανώτερα επίπεδα συνεργασίας και σύνδεσης που θα αποτελέσουν και ένα νέο μοντέλο διακυβέρνησης για μεγέθυνση της οικονομίας.
Ο πρόσφατος ανασχηματισμός μάλιστα, ως συνέχεια των κυβερνήσεων που πέρασαν τα τελευταία χρόνια αποτελείται από άντρες και γυναίκες που δεν είχαν καθόλου στο μυαλό τους ότι η χώρα χρειάζεται αλλαγή μοντέλου. Οχυρώθηκαν οι προηγούμενοι και παγιδεύτηκαν οι επόμενοι, πίσω από μία μνημονιακή πολιτική χωρίς να καταλαβαίνουν ότι κανένα ασφαλιστικό, κανένα συνταξιοδοτικό δεν θα έχει αποτέλεσμα αν δεν μεγεθυνθεί η οικονομία και δεν αντιμετωπιστεί η ανεργία. Η πατρίδα μας χρειάζεται ένα διαφορετικό μοντέλο ανάπτυξης που θα διαμορφώσει ένα αποτελεσματικότερο τρόπο διακυβέρνησης, και κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει δυνατό μόνο μέσα από την συμμετοχή συνεργάσιμων πολιτών, όχι των τσαμπατζήδων και προς θεού, όχι των τιμωρών.
Βασικό εργαλείο αλλαγής της νοοτροπίας και δημιουργίας συνεργάσιμων πολιτών ωστόσο είναι η Παιδεία. Αυτή που διαμορφώνει χαρακτήρες, σκέψεις, πολιτική και λαξεύει το μέλλον κάθε τόπου με τις επιλογές και τις αποφάσεις που καλούνται να λάβουν οι πολίτες. Χρειαζόμαστε ρηξικέλευθες αποφάσεις για να αλλάξει το αποτυχημένο αυτό σύστημα που βασίζεται σε ωράρια και συνδικαλιστικές αδράνειες. Οφείλουμε να διαμορφώσουμε ένα πλαίσιο ανταγωνιστικής προόδου και ανάπτυξης των ιδιαίτερων δεξιοτήτων των μαθητών. Αν θέλουμε να φτιάξουμε μια κοινωνία που σε 20 χρόνια θα μπορεί να απαντήσει στις προκλήσεις, οφείλουμε να αλλάξουμε την ατζέντα της Παιδείας. Οφείλουμε να αλλάξουμε το σύστημα που παράγει πολίτες, μέλη ενός σαθρού συστήματος ανακύκλωσης των σφαλμάτων.
Πιστεύω ότι έφθασε η ώρα να υιοθετήσουμε την αποκλίνουσα σκέψη ως μέσο προόδου, με μια πολυδιάστατη αντίληψη για τη γνώση. Οι νέοι άνθρωποι βλέπετε δεν γεννιούνται με «έτος παραγωγής» όπως τα προϊόντα και άρα ούτε η γνώση τους οφείλει να είναι γραμμική, αλλά μάλλον βασισμένη πάνω στις δεξιότητες τους. Γιατί η αποκλίνουσα σκέψη είναι συνώνυμο, αλλά και μια απαραίτητη ιδιότητα της δημιουργικότητας. Είναι η ικανότητα να βλέπεις πολλές απαντήσεις σε μία ερώτηση, να σκέφτεσαι ΠΛΑΓΙΑ, ΛΟΞΑ. Να σκέφτεσαι όχι μόνο με γραμμικούς ή συγκλίνοντες τρόπους. Να βλέπεις πολλαπλές απαντήσεις κι όχι μία. Η αποκλίνουσα σκέψη λοιπόν είναι το όπλο των επόμενων γενιών. Η αποκλίνουσα σκέψη των πολιτών της Αμερικής είναι και αυτή που οδήγησε τον Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία.
Είναι όμως  και το χαρακτηριστικό γνώρισμα της νέας γενιάς πολιτικών που έχει ανάγκη ο τόπος μας. Αυτής της γενιάς που σιχάθηκε τα διλήμματα, που μισεί τον φόβο, γνωρίζει την σημασία των λέξεων και δίνει σημασία στην ουσία και όχι στην επικοινωνία. Χρειαζόμαστε μια νέα γενιά πολιτικών που θα τολμήσουν να εμπιστευτούν την δυναμική της περιφερειακής ανάπτυξης. Οι πολίτες χρειάζεται να ιδωθούν από τον οποιοδήποτε ασκεί μία μορφή εξουσίας ως έχοντες μία ιδιοκτησιακή σχέση με την ανάπτυξη του τόπου τους, και οι πολιτικοί να δώσουν αξία ακόμα και στον τελευταίο δημοτικό σύμβουλο, δήμαρχο, πολίτη.
Αν δεν διδάξουν συνεργατικότητα οι θεσμοί του κάθε τόπου δεν πρόκειται οι πολίτες να αφομοιώσουν την ανάγκη αλλαγής νοοτροπίας, δεν πρόκειται να αναλάβουν την ιδιοκτησία της ανάπτυξης προς όφελος τόσο προσωπικό όσο και συλλογικό. Το πολιτικό μας σύστημα νοσεί βαθιά από αυτισμό ιδιοτέλειας που προάγει το μεσσιανισμό και όχι την θωράκιση των θεσμών για ανάπτυξη, πρόοδο και συνεργατικότητα που θα προέρχεται από τους πολίτες για τους πολίτες.
Οι ηγεσίες σε όλο τον πλανήτη φανερώνουν ότι η ιστορία κοιλοπονά και όταν συμβαίνει αυτό, ασχέτως αν μας αρέσει ή όχι, η ανθρωπότητα αλλάζει. Φτάσαμε σε ένα τέλμα των μοντέλων και των φιλοσοφιών που επικράτησαν τους προηγούμενους αιώνες και οι νέες συνθήκες οδηγούν όλες τις δυνάμεις σε επαναπροσδιορισμό. Το μόνο εμφανές κοινό σημείο είναι ότι όλα συμβαίνουν με την αρχή της αποκλίνουσας σκέψης στις επιλογές του λαού που αδυνατούν να διαβάσουν οι δημοσκόποι. Δύσκολοι καιροί και επικίνδυνοι, δεν θα διαφωνήσω, αλλά ταυτόχρονα και προκλητικοί, εδώ κρίνονται όλα και εδώ πληρώνονται όπως λέει η λαϊκή σοφία.
______________
* άρθρο της πολιτευτού Αρκαδίας Εύης Τατούλη στην εφημερίδα "Δημοκρατία" την Κυριακή 13 Νοεμβρίου, το οποίο βασίστηκε στην ομιλία της στο 1ο Πανελλήνιο Συνέδριο Τεχνολογίας, Οικονομίας και Διοίκησης του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.

Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2016

Ανακαλύψτε την Αρκαδία: Ένα Σαββατοκύριακο στη μυθική γη του Πάνα μπορεί να τα έχει όλα

ΑΠΟ-ΔΡΑΣΕΙΣΑνακαλύψτε τα ελατοδάση της Αρκαδίας (pic)

Ανάμεσα σε βουνά και δάση, στη καρδιά της Πελοποννήσου, απλώνεται η πανάρχαια αρκαδική γη. Ένας τόπος προικισμένος από τη φύση, δουλεμένος εδώ και χιλιάδες χρόνια από τον ανθρώπινο μόχθο.
Ένα Σαββατοκύριακο στη μυθική γη του Πάνα μπορεί να τα έχει όλα.
Σκι στο Μαίναλο, ράφτιγκ στο Λούσιο και το Λάδωναεξερευνήσεις με 4χ4 η mountain bike στα δάση του τραγοπόδη θεού Πάνα, περπάτημα σε μονοπάτια που διατρέχουν χαράδρες και λαγκάδια, πολιτισμικές περιδιαβάσεις σε τόπους που μυρίζουν.. μπαρούτι,... Άραγε χρειάζονται και άλλα για ένα πραγματικά ενδιαφέρον weekend; Aπαξ και «πιάσεις» την εθνική οδό, ούτε που θα καταλάβεις για πότε βρέθηκες στο Ισθμό. Στη συνέχεια θα μπεις στο κλειστό αυτοκινητόδρομο και μετά τις σήραγγες του Αρτεμισίου, θα δεις το φως του ήλιου να λάμπει πάνω από το Αρκαδικό υψίπεδο. Η Βυτίνα, η Δημητσάνα, η Στεμνίτσα, τα Λαγκάδια και δεκάδες ακόμη ιστορικά χωριά και τοποθεσίες θα σου χαρίσουν μοναδικές εικόνες σ' ένα τόπο όπου η φύση και η ανθρώπινη παρουσία συνυπάρχουν εδώ και αιώνες.

Θρυλικές πολιτείες
Η Βυτίνα βρίσκεται πάνω στον κεντρικό οδικό άξονα που συνδέει τη Τρίπολη με τον Πύργο Ηλείας και χωρίς καμία αμφισβήτηση, είναι τo πλέον δημοφιλές ορεινό θέρετρο του Μοριά. Ο οικισμός απλώνεται σε ύψος 1000 μέτρων, σε τοποθεσία κατάφυτη από έλατα και καστανιές. Διαθέτη αρίστη υποδομή και μια μικρή αλλά αξιόλογη αγορά τοπικών προϊόντων. Επόμενη στάση η θρυλική Δημητσάνα το παλιό κεφαλοχώρι που έχει αφήσει ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στην ιστορία του Μοριά. Μην παραλείψετε να επισκεφθείτε τη Δημόσια βιβλιοθήκη της Σχολής της Δημητσάνας με τα σπάνια χειρόγραφα από τον Αγώνα του 1821. Στο σπίτι του Παλαιών Πατρών Γερμανού στεγάζεται το εκκλησιαστικό μουσείο, ενώ επισκέψιμη είναι η κατοικία του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε?. Περίπου στο ίδιο μήκος κλίματος κινείται και η γειτονική Στεμνίτσα με τις παλιές της εκκλησίες, τα περήφανα αρχοντικά της, το ενδιαφέρον λαογραφικό μουσείο, τις λιθόστρωτες γειτονίες της. Ο οικισμός βρίσκεται σε ύψος 1.080 μέτρων, ανάμεσα στις δυτικές πτυχώσεις του Μαίναλου, πιθανόν στη τοποθεσία όπου βρισκόταν η πόλη Υψούς, μια από τις ισχυρότερες αρχαίες πόλεις της Αρκαδίας..
Σε ένα γύρισμα του δρόμου που οδηγεί στην Ολυμπία και σε ύψος 900 μέτρων ξεπροβάλλουν τα πετρόχτιστα Λαγκάδια. Γενέτειρα των καλύτερων κτιστάδων της Πελοποννήσου, τα Λαγκάδια υπήρξαν σημαντικό κεφαλοχώρι, γνωστό και πριν την επανάσταση του 21. Το χωριό από την πρώτη στιγμή θα σε εντυπωσιάσει με τις παλιακές γειτονιές του και τα εντυπωσιακά του πέτρινα κτήρια.
20141117112034 3

Οι εκδρομές
Ορεινός όγκος Μαίναλου: Εφορμώντας από τη Βυτίνα, το χιονοδρομικό κέντρο του Μαίναλου απέχει μόλις 15 χιλιόμετρα. Στην πορεία σας θα διασχίσετε υπέροχα ελατοδάση και χιονισμένα τοπία. Το χιονοδρομικό κέντρο Μαίναλου, τέλος, βρίσκεται στη θέση «Οστρακίνα», (υψόμ. 1600). Διαθέτει 10 πίστες και 4 συρόμενους αναβατήρες.
Αλωνίσταινα – Λιμποβίσι: Θαυμάσια μέσα σε όμορφο ελατόδασος είναι η ορεινή διαδρομή προς το χωριό Αλωνίσταινα. Από εδώ θα συνεχίσετε για το Λιμποβίσι (12 χλμ.) γνωστό για το κτίσμα, όπου σύμφωνα με την παράδοση, γεννήθηκε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.
Μαγούλιανα – Βαλτεσινίκο: Στο δρόμο από Βυτίνα για Δημητσάνα θα δείτε τη διασταύρωση για Μαγούλιανα – Βαλτεσινίκο. Στα 5 χιλιόμετρα ξεπροβάλλει στον ορίζοντα το χωριό Μαγούλιανα, σκαρφαλωμένο σε χαρακτηριστικό «πέταλο» που σχηματίζουν τα γύρω βουνά (υψόμ. 1300). Από εδώ η διαδρομή καταλήγει στο ιστορικό Βαλτεσινίκο (8 χλμ.) με τα εντυπωσιακά πυργόσπιτα. Θαυμάσια είναι η δασική διαδρομή –όλη σε ασφάλτινο δρόμο- που διασχίζει το μοναδικό ελατόδασος της Μάνας όπου βρίσκεται το παλιό Σανατόριο. Από το Βαλτεσινίκο αναζητήστε το δρόμο για Μυγδαλιά (8 χλμ.) και Κερπίνη (12 χλμ.), απ? όπου μπορείτε να συνεχίσετε για την λεκάνη του Λάδωνα το γεφύρι της Κυράς και την τεχνητή λίμνη.
Δημητσάνα – Μονή Φιλοσόφου: Στην πορεία σας από τη Δημητσάνα για φαράγγι του Λούσιου με σύντομη παράκαμψη θα επισκεφθείτε το Μουσείο Υδροκίνησης. Στη συνέχεια κατηφορίζετε σε δρόμο ασφάλτινο, περνάτε το Παλιοχώρι και χάνεστε στο ρυθμό των στροφών μέχρι τη γέφυρα της Μονοπορής, όπου θα έχετε τη πρώτη επαφή με το ποτάμι. Από εδώ θα ανηφορίσετε για 3 χλμ. έως την είσοδο της Νέας μονής Φιλοσόφου που βρίσκεται σε ύψος 600 μέτρων, αντίκρυ στο φαράγγι του Λούσιου.
Μονή Προδρόμου – Αρχαία Γόρτυς: Πηγαίνοντας από Δημητσάνα προς Στεμνίτσα θα δείτε την ιστορική μονή Αιμυαλών και μετά από 5 χιλιόμετρα θα διασταυρωθείτε με το δρόμο που κατηφορίζει για το φαράγγι, όπου σε μια απότομη κοιλότητα του βράχου φωλιάζει η μονή Προδρόμου (16ος αιώνας). Η συνέχεια επιφυλάσσει αδιάκοπο στριφογύρισμα που ολοκληρώνεται στο βάθος της χαράδρας και σταματά μπροστά στο γεφύρι του Πολυγένη και στα ερείπια της αρχαίας Γόρτυνας.
Καρύταινα - Ανδρίτσαινα - Αρχαία Ολυμπία: Πριν, όμως, φτάσετε εκεί, αξίζει να κάνετε τρεις παρακάμψεις: Μία στην Καρύταινα για περπατήσετε στα σοκάκια του χωριού και να ανεβείτε στο ιστορικό Φρούριο με το σπίτι του Γέρου του Μοριά, η δεύτερη στάση στην Ανδρίτσαινα, για να επισκεφθείτε τον εντυπωσιακό Ναό του Επικούρειου Απόλλωνα στις Βάσσες,
Ζάτουνα – Βλογγός: Μια άγνωστη διαδρομή που όμως αξίζει τον κόπο. Πριν μπείτε στη Δημητσάνα (ερχόμενοι από Βυτίνα) θα στρίψετε δεξιά για Ζάτουνα. Θα περάσετε το όμορφο πετρόκτιστο χωριό και θα συνεχίσετε για Βλογγό ένα από τα πιο απόμερα χωριά της Αρκαδίας.
Βυζίκι - Τρόπαια: Από Λαγκάδια αξίζει να συνεχίσετε τη διαδρομή προς Σταυροδρόμι, Βυζίκι και να καταλήξετε στο κεφαλοχώρι Τρόπαια με την όμορφη πλατεία και τους ιστορικούς ναούς της Κοίμησης της Θεοτόκου και του Άγιου Γεωργίου. Στην συνέχεια της πορείας σας θα επισκεφθείτε τους πανέμορφους παραδοσιακούς οικισμούς Κοντοβάζαινα και Δήμητρα και θα ανηφορίσετε ως την κορφή του Αφροδίσιου όρους (άσφαλτος) όπου διασώζονται υπολλείματα ιερού της Ερυκίνης Αφροδίτης του 7ου π.Χ. αι.
Δημητσάνα – Μονή Φιλοσόφου:Στην πορεία σας από τη Δημητσάνα για φαράγγι του Λούσιου με σύντομη παράκαμψη θα επισκεφθείτε το Μουσείο Υδροκίνησης. Στη συνέχεια κατηφορίζετε σε δρόμο ασφάλτινο, περνάτε το Παλιοχώρι και χάνεστε στο ρυθμό των στροφών μέχρι τη γέφυρα της Μονοπορής, όπου θα έχετε τη πρώτη επαφή με το ποτάμι. Από εδώ θα ανηφορίσετε για 3 χλμ. έως την είσοδο της Νέας μονής Φιλοσόφου που βρίσκεται σε ύψος 600 μέτρων, αντίκρυ στο φαράγγι του Λούσιου.
Μουσείο Υδροκίνησης
Βρίσκεται λίγο έξω από τη Δημητσάνα σε τοποθεσία με πλατάνια και τρεχούμενα νερά. Οι επισκέπτες θα δουν ένα πλήρες βιοτεχνικό συγκρότημα υδροκίνησης της εποχής, αλλά και το διττό του ρόλο στα χρόνια της επανάστασης μέσα από το χρονικό της επεξεργασίας της πυρίτιδας. Τηλ. 27950 31630.................... www.piop.gr
20141117112034 4

Tips
• Πεζοπορικές διαδρομές, περιπατήστε από τη Μονή Φιλοσόφου το μονοπάτι που περνά το φαράγγι και καταλήγει στη μονή Προδρόμου
• Φράγμα Λάδωνα, έχει μήκος 105 μέτρα και ύψος 57 μέτρων, θα το δείτε πηγαίνοντας από Τρόπαια προς Βάχλια
• Λαογραφικό Μουσείο Βαλτεσινίκου
δημιουργήθηκε το 2006 και στεγάζεται στο κτήριο του πολιτιστικού κέντρου
• Μίκης Θεοδωράκης, ο μεγάλος μας μουσικοσυνθέτης είχε εκτοπιστεί από τη δικτατορία στο χωριό Ζάτουνα, σήμερα το σχολείο στεγάζει το μουσείο του
• Ράφτινγκ, οι φίλοι της περιπέτειας μπορούν να κάνουν ράφτιγκ στα ποτάμια Λάδωνας και Λούσιος 
autotriti.gr
____________

ΜΟΝΟΗΜΕΡΗ ΕΚΔΡΟΜΗ 16 ΟΚΤΩΜΒΡΙΟΥ ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑ ΒΑΣΤΑ ΑΡΚΑΔΙΑΣ






Αναχώρηση 07.00 από το Sergiani travel Αναπαύσεως 16 Μετρό Ανθούπολης με προορισμό το εκκλησάκι της Αγίας Θεοδώρας Βάστας , στο νομό Αρκαδίας στο κέντρο της Πελοποννήσου. Η πρώτη μας σύντομη στάση θα είναι στον Ισθμό της Κορίνθου και ακολούθως θα έχουμε τον πρωινό μας καφέ δίπλα στο τούνελ του Αρτεμισίου. 
Συνεχίζοντας μέσω Μεγαλόπολης και μετά από μία καταπράσινη καταπληκτική διαδρομή θα φθάσουμε στο χωριό Ίσαρης και στη συνέχεια στο χωριό Βάστα κοντά στο οποίο, ανάμεσα σε πυκνό δάσος, βρίσκεται μια πανέμορφη ρεματιά πνιγμένη στα πλατάνια με το εκκλησάκι της Αγίας Θεοδώρας, κτισμένο στον κορμό ενός τεράστιου πλάτανου.
Το εκκλησάκι της Αγίας Θεοδώρας αποτελεί ένα αξιόλογο προορισμό, είτε από άποψη θρησκευτική, είτε φυσιολατρική .H διαδρομή θα μας αποζημιώσει απλόχερα με τα ειδυλλιακά τοπία που θα δούμε.Όσο πλησιάζει κανείς στην πανέμορφη περιοχή τόσο πιο έντονα ακούγεται το βουητό των νερών που αναβλύζουν από τα θεμέλια της εκκλησίας και το μυστήριο του μύθου σε κάνει να αισθάνεσαι δέος μπροστά στο θέαμα που αντικρύζεις. Το θαύμα απλώνεται μπροστά στα μάτια μας, κλειδώνοντας τα λόγια. Δεκαεπτά πελώρια δένδρα ξεπηδούν από τη στέγη της μικρής εκκλησιάς, ενώ από τα θεμέλιά της αναβλύζουν τα νερά ενός κεφαλαριού. Χιλιάδες προσκυνητές επισκέπτονται το εκκλησάκι όλο το χρόνο να δούν το ανεξήγητο θαύμα της φύσης που κυριαρχεί στο γαλήνιο τοπίο, να προσκυνήσουν και να θαυμάσουν αυτό το μοναδικό σύμπλεγμα.Προσκύνημα,παραμονή και γεύμα σε αυτό το υπέροχο φυσικό περιβάλλον. Επιστρέφουμε στην Αθήνα, με ενδιάμεση στάση στην πλατεία της Τρίπολης για καφέ.
Περιλαμβάνονται:
_____________
Οι μεταφορές με κλιματιζόμενο πούλμαν Συνοδός του γραφείου μας καθ’όλη τη διάρκεια της εκδρομής
Πληροφορίες και κρατήσεις: Τηλ 210-5712451 210-8212452
info@sergianitravel.gr
www.sergianitravel.gr

Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2016

Ελλάδα - Γερνάμε, πεθαίνουμε, λιγοστεύουμε… Καλό ύπνο κύριοι!

  ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΘΕΜΑΤΑ  
        Συγκλονιστικά στοιχεία για τις γεννήσεις     
και τους θανάτους στους καιρούς των μνημονίων

Λίαν προσφάτως γίναμε μάρτυρες της ‘’ιερής οργής’’ των ‘’άγιων πατέρων’’ κατά της απόπειρας του υπουργείου Παιδείας να κάνει αλλαγές στο μάθημα των θρησκευτικών. Το ιερατείο στην επίθεσή του αυτή επιστράτευσε όλα τα ‘’βαρέα όπλα’’ που κατά καιρούς χρησιμοποίησαν οι πιο αντιδραστικές δυνάμεις της χώρας όχι μόνο για να διατηρηθεί η καταθλιπτική κηδεμονία της Εκκλησίας επί της δημόσιας εκπαίδευσης αλλά και για δικαιολογηθούν συνταγματικές εκτροπές, διώξεις αντιφρονούντων και ακραία φαινόμενα ξενοφοβίας και ρατσισμού. 

Λίγες μόλις ημέρες αργότερα η Ελληνική Στατιστική Αρχή δημοσιοποίησε τα δημογραφικά στοιχεία του 2015. Ουδεμία έκπληξη. Ακόμη λιγότερες γεννήσεις, ακόμη περισσότεροι θάνατοι σε σχέση με το 2014. Ουδείς όμως ‘’άγιος πατήρ’’ δεν εξανέστη για την επιτάχυνση της γήρανσης του ελληνικού πληθυσμού, για την ερημοποίηση κυριολεκτικά της ελληνικής υπαίθρου από νέους ανθρώπους και παιδιά. Η βόμβα του δημογραφικού δεν ανησυχεί την ελληνική Εκκλησία. Ανησυχεί όμως σφόδρα για την τύχη του μαθήματος των θρησκευτικών, χωρίς να παίρνει υπόψη την πιθανότητα σε λίγες δεκαετίες να μην υπάρχουν Ελληνόπουλα για να διδαχθούν τα θρησκευτικά!
Το 1931 στην φτωχή Ελλάδα του Μεσοπολέμου γεννήθηκαν 199.243 βρέφη, ενώ ‘’μετοίκησαν εις Κύριον’’ 114.369 άτομα. Το ισοζύγιο ήταν θετικό, καθώς προστέθηκαν στον πληθυσμό της χώρας 84.874 άτομα. Το 2015, δηλαδή μετά 84 έτη, οι γεννήσεις μόλις ξεπέρασαν τις 90.000, ενώ πέθαναν περισσότεροι συμπατριώτες μας από το 1931! Πέρσι ο πληθυσμός της χώρας μας, μόνο με βάση το ισοζύγιο γεννήσεων- θανάτων, μειώθηκε κατά 29.365 άτομα.


Σωρευτικά από την έναρξη της μνημονιακής εποχής, το 2011, πέθαναν στη χώρα μας 89.604 άτομα περισσότερα από αυτά που γεννήθηκαν. Δηλαδή, είναι σαν να σβήστηκε από το χάρτη μια πόλη μεγαλύτερη από το Βόλο, του μεγέθους της Καλαμαριάς ή της Νίκαιας.
Ας δούμε όμως λίγο πιο αναλυτικά τη ‘’δημογραφική βόμβα’’ που μας σερβίρισε η ΕΛΣΤΑΤ, χωρίς όμως να ταράξει τον ύπνο της κυβέρνησης και του πολιτικού κόσμου της χώρας, ούτε βεβαίως να προκαλέσει κάποια αντίδραση, έστω και τυπική, του ιερατείου, του κατά τα άλλα σθεναρού υπερασπιστή της ‘’ελληνορθόδοξης παράδοσης’’ και της ελληνικής οικογένειας.
Το 2015, λοιπόν, γεννήθηκαν 91.847 βρέφη, ενώ πέθαναν 121.212 συμπολίτες μας. Με εξαίρεση τα χρόνια της Κατοχής, για τα οποία η ΕΛΣΤΑΤ δεν διαθέτει στοιχεία, ο αριθμός των γεννήσεων αποτελεί αρνητικό ρεκόρ από το 1931 και μετά (πρώτη χρονιά δημοσιοποίησης των σχετικών στοιχείων από την Στατιστική Υπηρεσία). Αντίθετα, ο αριθμός των θανάτων ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, με το 1932 να ακολουθεί με 117.593 θανάτους. Το 1932 θέριζαν η φυματίωση, η ελονοσία και πλήθος άλλων ασθενειών, ενώ ο προσδόκιμος χρόνος ζωής για τον άντρα ήταν τα 45 χρόνια και για τη γυναίκα τα 48…
Ο δείκτης ολικής γονιμότητας έχει μειωθεί κάτω από το 1,30, ενώ ως όριο αντικατάστασης των γενεών θεωρείται το 2,10.
Ο δείκτης βρεφικής θνησιμότητας (θάνατοι βρεφών κάτω του έτους ανά 1.000 γεννήσεις ζώντων) από 3,76 το 2014 αυξήθηκε στο 3,96 το 2015.
Ο δείκτης νεογνικής θνησιμότητας (θάνατοι βρεφών ηλικίας μικρότερης των 28 ημερών ανά 1.000 γεννήσεις ζώντων) το 2015 αυξήθηκε στο 2,90, ενώ το 2014 ήταν 2,63.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι το 54% των βρεφών γεννήθηκαν στις περιφέρειες Αττικής και Κεντρικής Ελλάδας (34.265 και 15.399 αντίστοιχα), ενώ μόνο σε δύο από τις 13 ελληνικές περιφέρειες οι γεννήσεις είναι ελαφρά περισσότερες από τους θανάτους: 329 στο Νότιο Αιγαίο και 208 στην Κρήτη.
Από το 1931 των 200.000 γεννήσεων μέχρι το 2015 των 91.000 γεννήσεων, έχουν αλλάξει τα πάντα όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά στον κόσμο ολόκληρο. Στην αγροτική Ελλάδα του Μεσοπολέμου τα πολλά παιδιά ήταν ‘’ευλογία θεού’’, καθώς εξασφάλιζαν φτηνά εργατικά χέρια για την οικογενειακή περιουσία. Μετά τον πόλεμο, η αστικοποίηση του πληθυσμού είχε ως αποτέλεσμα τη σταδιακή μείωση των γεννήσεων. Και στη δεκαετία του ’80 ο δείκτης ολικής γονιμότητας έπεσε κάτω από τα όριο συναγερμού (2,10).
Στη μεταβιομηχανική πλέον Ελλάδα, όπου η ανάπτυξη των υπηρεσιών και της τεχνολογίας απαιτούσε όλο και μεγαλύτερη ειδίκευση, τα παιδιά έγιναν ‘’ακριβή υπόθεση’’, καθώς η έναρξη του εργασιακού βίου μετατέθηκε σταδιακά στη τρίτη δεκαετία της ζωής τους.
Ήρθαν μετά και τα μνημόνια και έδωσαν τη χαριστική βολή στο δημογραφικό πρόβλημα. Σε ένα από τα πρώτα νομοθετήματα της περιόδου αυτής καταργήθηκε το αφορολόγητο των παιδιών, τα οποία θεωρούνται πλέον φορολογητέα ύλη και ‘’τεκμαρτό οικογενειακό εισόδημα’’. Επιπλέον, θεσμοθετήθηκε κατώτατος μισθός για τους νέους εργαζόμενους χαμηλότερος από τον κατώτατο μισθό των υπόλοιπων εργαζομένων.


Η ανεργία των νέων εκτοξεύτηκε σε επίπεδα πάνω από το 50%- σε κάποιες περιόδους ξεπέρασε και το 60%. Η πλειονότητα των απόφοιτων των Πανεπιστημίων συνεχίζει μεταπτυχιακές σπουδές, σε μια προσπάθεια να αποκτήσουν περισσότερα εργασιακά εφόδια αλλά ουσιαστικά για να μην παραμένουν άνεργοι στο σπίτι. Η έναρξη του εργασιακού βίου έχει μετατοπισθεί στην ηλικία των 30 ετών και πάνω, με συνέπεια να καθυστερεί ακόμη περισσότερο η ηλικία γάμου και τεκνοποίησης…
Την τελευταία εξαετία πάνω από 400.000 Έλληνες, στην συντριπτική πλειονότητά τους νέοι, μετανάστευσαν στο εξωτερικό για εξεύρεση δουλειάς, με αποτέλεσμα να οξύνεται ακόμη περισσότερο το δημογραφικό πρόβλημα.
Τα παιδιά έγιναν πλέον πολύ ακριβή υπόθεση για την ελληνική οικογένεια. Σπουδάζουν για περισσότερα από 20 χρόνια, συντηρούνται για μια πενταετία ακόμη από τους γονείς τους, ενώ η οικογενειακή αλληλεγγύη, που παραμένει ολοζώντανη στη χώρα μας, αποτρέπει ουσιαστικά τις κοινωνικές εκρήξεις. Το 34% των οικογενειακών δαπανών προέρχεται από τις συντάξεις, γεγονός που δείχνει ότι χιλιάδες οικογένειες νέων ανθρώπων επιβιώνουν κυριολεκτικά χάρη στις γλισχρες συντάξεις των γονιών τους.
Χαρακτηριστικό των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν τα νέα ζευγάρια είναι το γεγονός ότι το 2015 η μέση ηλικία της γυναίκας κατά τη γέννηση ήταν 31,3 έτη, ενώ το 2008 ήταν 30,16 έτη και το 1981 26,1 έτη.

Κάποιοι ίσως αμφισβητήσουν το συσχετισμό του δημογραφικού προβλήματος με την ύφεση και τα μνημόνια. Όμως, είναι τα ίδια τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που αποδεικνύουν αυτό τη σχέση.           

Το 2008 γεννήθηκαν 118.302 βρέφη και το ισοζύγιο γεννήσεων- θανάτων ήταν θετικό, με 10.323 περισσότερες γεννήσεις.
Τη διετία 2009-2010 οι γεννήσεις μειώνονται, οι θάνατοι αυξάνουν και το θετικό ισοζύγιο περιορίζεται στον αριθμό των 5.682 το 2010.
Το 2011, πρώτη μνημονιακή χρονιά, συντελείται η μεγάλη ανατροπή. Οι γεννήσεις είναι πλέον 4.671 λιγότερες από τους θανάτους.
Το 2013 οι γεννήσεις για πρώτη φορά στα χρονικά μειώνονται κάτω από το όριο των 100.000. Περιορίζονται σε 94.134 βρέφη και οι θάνατοι φθάνουν να είναι κατά 17.660 περισσότερες από τις γεννήσεις.

Συνοπτικά, τη μνημονιακή πενταετία 2011-2015 καταγράφεται μια συνεχής μείωση των γεννήσεων, με παράλληλη αύξηση των θανάτων, ενώ το ισοζύγιο γεννήσεων- θανάτων όχι μόνο παραμένει σταθερά αρνητικό αλλά διευρύνεται με ολοένα αυξανόμενους ρυθμούς (4.671 το 2011, 16.297 το 2012, 17.660 το 2013, 21.591 το 2014, 29.385 το 2015). Το διάστημα αυτό γεννιούνται συνολικά 484.929 βρέφη, αλλά πεθαίνουν 574.533 συμπατριώτες μας. Οι θάνατοι είναι 89.604 περισσότεροι από τις γεννήσεις.
Επιπλέον, το 2015 οι γεννήσεις ήταν κατά 22,4% λιγότερες σε σχέση με το 2008, ενώ οι θάνατοι αυξήθηκαν κατά 12,3%.
Και εν τω μεταξύ, η κυβέρνηση συζητά νέα ακόμη μεγαλύτερη μείωση του κατώτατου μισθού των νέων εργαζόμενων, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας με το μειωμένο ωράριο και μπλοκάκι κυριαρχούν στις μικρότερες ηλικίες των εργαζομένων, το ντελίβερι αποτελεί τη μοναδική εργασιακή διέξοδο για χιλιάδες νέους. Η αξιωματική αντιπολίτευση από την άλλη, αυτή που έβαλε τα θεμέλια της απαξίωσης της εργασίας των νέων, με ‘’πύρινες’’ μεν αλλά ‘’κούφιες’’ και ανέξοδες διακηρύξεις βεβαιώνει ότι το κύριο μέλημά της όταν αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας θα είναι η παλιννόστηση των ξενιτεμένων και οι ‘’άγιοι πατέρες’’ δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα για το μάθημα των θρησκευτικών.
Σε μια χώρα η οποία όχι απλώς γηράσκει, αλλά κυριολεκτικά πεθαίνει. Σε μια χώρα όπου τα θρησκευτικά είναι θέμα αιχμής, το ντελίβερι και η μετανάστευση οι μοναδικές θύρες εισόδου στον κόσμο της εργασίας, οι αμοιβές- χαρτζιλίκι ο κανόνας και τα παιδιά ‘’φορολογητέο εισόδημα’’, καμιά ‘’δημογραφική βόμβα’’ δεν πρόκειται να ξυπνήσει τους πολυπράγμονες και αερολογούντες ειδήμονες.

Καλό ύπνο κύριοι! Η Ελλάδα δεν χρειάζεται εχθρούς για να τη σκοτώσουν. Θα τα καταφέρει μια χαρά από μόνη της να πεθάνει

πηγη

Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2016

Στην Τρίπολη το πρώτο ταχυδρομείο της Ελλάδας!

     ΘΕΜΑΤΑ.....    
Ο Ιωάννης Καποδίστριας οργανώνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα Ταχυδρομική Υπηρεσία, με γραφεία στην Τρίπολη, στο Άργος, στην Επίδαυρο και τη Σύρο. Η Υπηρεσία ιδρύεται στις 24 Σεπτεμβρίου. 
Στις 24 Σεπτεμβρίου 1828 ο Κυβερνήτης της Ελλάδος Ιωάννης Καποδίστριας υπογράφει ψήφισμα "περί συστάσεως τακτικής ταχυδρομικής συγκοινωνίας" ιδρύοντας το "Γενικόν Ταχυδρομείον ".


Στην Αθήνα ο ταχυδρόμος ερχόμενος από το Ναύπλιο, την τότε πρωτεύουσα, "ανήρχετο επί βαρελίου, αναγιγνώσκων εις επήκοον των συγκεντρωμένων κατοίκων τας επί των επιστολών διευθύνσεις. Εν περιπτώσει καθ ην δεν εμφανίζοντο οι αποδέκται, αι επιστολαί εκαίοντο επιτόπου."
Η γεωγραφική ιδιομορφία και ποικιλία της χώρας, και η παντελής έλλειψη συγκοινωνιακής υποδομής κάνει το ταχυδρομικό έργο ιδιαίτερα δύσκολο.


ΠΗΓΗ: sansimera.gr
- από το: http://arcadia938.gr/index.php/stiles/san-simera/9742-stin-tripoli-to-proto-taxidromio-tis-elladas#sthash.HAvDQbKV.dpuf

Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2016

Αλώνι στου Κουρουνιού Γορτυνίας - Εδώ κερδήθηκε κάποτε το ψωμί...

 Βαγγέλης Μητράκος 




Κείμενο-Φωτογραφία : Β. Μητράκος
(Η φωτογραφία είναι από αλώνι του Κουρουνιού Γορτυνίας Αρκαδίας (το χωριό της μάνας μου) τον περίφημο " Όχτο" , στον οποίο από τα πολύ παλιά χρόνια γινόταν ο χορός στο Πανηγύρι της 23ης Αυγούστου, για την Ψηλή Παναγιά)



ΑΛΩΝΑΚΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

«Όλα είναι υφάδια της κοιλιάς και το ψωμί στημόνι».
Εδώ κερδήθηκε κάποτε το ψωμί . Στ’ Αλώνι . 
Τα βράχια έδωσαν τις πλάκες που στρώθηκαν στη γη τη φαρδιοπλάτα. Το σχήμα … κύκλος ! Σαν ετοιμασμένος από πάντα για χορό . Για χορό της Ζωής και του Ανθρώπου . Φτιαγμένο σε ψήλωμα για να το πιάνει ο αέρας, Βοριάς ή Νοτιάς.
Στη μέση στήθηκε , σαν κοντάρι για λάβαρο νίκης , το στοιερό. Από ξύλο πουρναρίσιο . Ν’ αντέχει το τράβηγμα των ζώων και να κρατάει τις ισορροπίες . Κι ολόγυρα , άκρη άκρη , ένα πεζουλάκι για να μένει μέσα ο καρπός του αλωνίσματος .
Σαν έφτανε ο Θεριστής εδώ , στ’ Αλώνι , στηνότανε τρανό πανηγύρι. Οι θεριστάδες είχαν ήδη με το δρεπάνι «αποκεφαλίσει» τα πάχνα. Οι χεριές γίνονταν χερόβολα, τα χερόβολα δεμάτια και τα δεμάτια φορτώματα. Αλογομούλαρα ιδρωμένα κουβαλούσαν αδιάκοπα τα φορτώματα στ’ Αλώνι, γυρίζοντας , πού και πού, το κεφάλι προς τα πίσω, για δοκιμάσουν κανένα φρεσκοκομμένο στάχυ που περίσσευε .
Κι εκεί, δίπλα στ’ Αλώνι, τράνευαν οι θημωνιές ! Λιοκαμένοι χωριάτες με στέρνα δασύτριχα , με χέρια στιβαρά και φλεβωμένα και μέτωπα κάθιδρα , σκόρπιζαν με τα δικράνια τα στάχυα στ’ Αλώνι . Ο Αλωνάρης (Αλογάρης) βίτσιαζε τα ζα , τα δεμένα με τριχιές στο στοιερό , κι εκείνα καλιγωμένα με τα πέταλα τα γερμανικά , άρχιζαν τους ατέλειωτους κύκλους , κόβοντας την καλαμιά και τρίβοντας τα στάχυα .
Ο χορός του ψωμιού στ’ Αλώνι άρχιζε κάποιο πρωί του Αλωνάρη και τέλειωνε το γιόμα . Το μεσημέρι σταματούσαν .Ανθρώποι και ζα, έψαχναν ίσκιο να σταθούν , νερό δροσερό να ξεδιψάσουν και μια μπουκιά φαΐ να στυλωθούν , έτσι που κόντευαν να σκάσουν από τη ζέστη . Και λίγο μετά , ξανά στη δουλειά . Με τα δικράνια χουφτιασμένα γερά στις ροζιασμένες παλάμες γύριζαν συνέχεια τα στάχυα στ’ αλώνι και στο τέλος , με τα ξυλόφτυαρα, «γύριζαν τ’ Αλώνι», για να τριφτούν τελείως τα στάχυα και τα άγανα.
Σαν «τέλειωνε τ’ αλώνι», η προσευχή τους στον Ουρανό ήταν να φυσήξει αγέρας. Κι αν ο Ουρανός τους άκουγε, άρχιζαν αμέσως το λίχνισμα ως αργά το βράδυ, με τα λυχνάρια ή με το φεγγάρι . Με τα δικράνια πέταγαν ψηλά το «λιώμα» κι ο αέρας ξεχώριζε το άχερο , ενώ ο καρπός του σιταριού , «χρυσή ψιχάλα απ’ τ’ άστρα», έπεφτε κοντά στους λιχνιστές χτίζοντας , σιγά-σιγά , έναν ψηλό σωρό . Ύστερα γινόταν το κοσκίνισμα και , τέλος , το σιτάρι , σακιασμένο , έπαιρνε τον δρόμο για τις σεντούκες στο σπίτι και κατοπινά για το μύλο .
Όπως στο Θέρο , έτσι και στ’ Αλώνισμα , όλη η οικογένεια έκανε τ’ αλώνι σπίτι της . Ιδιαίτερα για τα παιδιά , το αλώνισμα ήταν αληθινό πανηγύρι χαράς : Βαράγανε τα ζώα για να γυρίζουν , έκαναν τούμπες και τσουλήθρες στους σωρούς με τ’ άχερα , πηδούσαν πάνω στο χρυσάφι της γης , γέμιζαν τα μαλλιά και τα ρούχα τους με άχερο και χαίρονταν την ελευθερία και την εξοχή μακριά από το σπίτι. Κι οι μεγάλοι όμως, μέσα στη βαριά τους την κούραση και την έγνοια, χαίρονταν κι έπαιρναν κουράγιο και νέα δύναμη από το κοκκινέλι που πρόσφερε άφθονο ο νοικοκύρης καθώς και από τα κοτόπουλα , τα τυριά , το παστό χοιρινό και τον ντοματοκαγιανά που απλόχερα ετοίμαζε και κουβάλαγε στ’ αλώνι η καλή νοικοκυρά , για να «στυλωθεί» η αργατιά κι όλοι όσοι δουλεύανε και βοηθάγανε στο αλώνισμα …εκεί που κερδήθηκε κάποτε το Ψωμί .



«Άντε , ν’ εκεί πέρα κι αντίπερα, πέρα στα πέντε αλώνια,
μωρή κοντοπλεγμένη κόρη, αρραβωνιασμένη.
Ν’ εκεί λιχνίζουν δώδεκα, λιχνίζουν δεκαπέντε.
Άιντε, κόρη ξανθή ξεσκυβάλαγε με τη χρυσή τη βέργα.
Κι η μάνα της την έλεγε κι η μάνα της τη λέει:
-Φεύγα κόρη απ’ τον κουρνιαχτό, μη σε μαυρίσ’ ο ήλιος.
-Ν’ εγώ τον ήλιο αγαπώ τον κουρνιαχτό ζηλεύω
κι αυτόν τον πρώτο λιχνιστή τον έχω πρώτο φίλο».
Δημοτικό τραγούδι